'Niet-Winkeldag? Ojee, kijk mij nu met die grote tassen'
(Door Maartje van de Kruys)Den Bosch, 27 november 2004 - De Niet-Winkeldag in Den Bosch ging prima, vooral toen twee verpleegsters met knalrode pruiken probeerden het winkelende publiek van de consumitis te bevrijden. Ondertussen hadden ze een patiënte op sleeptouw, die als therapie een dag lang niets mocht kopen. Ze had het er ontzettend moeilijk mee!
We zijn 's middags rond één uur op het plein gaan staan tussen de Arena en de markt in. Langs dat plein lopen altijd een heleboel mensen van de markt naar het winkelcentrum 'Arena'. Het was die dag heel erg druk, dus dat kwam goed uit. Onze groep bestond uit negen mensen. De Food-Not-Bombsgroep had een grote pan pittige bietensoep gekookt en een salade gemaakt die geserveerd werd vanuit de bakfiets. De Weggeefwinkel had een kar gemaakt vol gratis spullen en een gratis grabbelton. Op de beide karren hadden we flyers neergelegd over Niet-Winkeldag en flyers van Food Not Bombs en de Weggeefwinkel. Verder hebben we tussen twee bomen een grote slinger gemaakt met Koop-Nietsflyers op A-3 formaat en Loesje-posters met teksten als: 'mensen koop toch niets' en: 'geld speelt geen viool'.
Verder hadden we een heleboel koop-nietsflyers met Loesje-teksten op de achterkant om uit te delen. Dat ging heel goed, want we hebben gemerkt dat mensen snel iets aanpakken als het in verband met Loesje gezien kan worden. Ook onze slinger trok best wat aandacht bij het winkelende publiek.
We kregen al vrij snel reacties. De meeste waren positief, veel mensen kenden ons al van de Weggeefwinkel en ze wilden daar ook vaak meer over weten. En er waren in elk geval een aantal mensen die zeiden het helemaal eens met ons te zijn, en een aantal mensen die zich heel schuldig voelden met hun volle Xenos tas in de hand: ,,Niet Winkeldag vandaag? Oh jee, kijk mij nu met die grote tassen''. Misschien hadden we inderdaad wat meer publiciteit eraan kunnen geven. want het heeft pas op de dag zelf in de krant gestaan, maar dan bereikt het de meeste mensen dus niet meer.
Negatieve reacties waren er natuurlijk ook wel. Iemand reageerde heel verontwaardigd: ,,Zeg wat is dit nou voor onzin, ik moet toch zeker eten?!'' Waarna wij heel rustig probeerden uit te leggen dat het ook zeker niet de bedoeling was dat mevrouw verhongerde.
Een keer hadden we ook te doen met drie shop-aholics die niet meer voor rede vatbaar waren: Winkelen was toch leuk? En wij hadden toch zeker ook allemaal een jas aan? En nou ja, dat er in andere landen helemaal niets te winkelen viel en mensen honger hadden daar konden zij toch ook niks aan doen?
Rond een uur of twee is er een groepje met het straattheater begonnen. Dat was ontzettend leuk en trok heel veel aandacht. Twee zusters met knalrode pruiken probeerden het winkelende publiek van de consumitis te bevrijden. Ze spraken mensen aan, namen hun hartslag op en deelden medicijnen uit in de vorm van flyers (Koop Niets, Weggeefwinkel, Food Not Bombs, Eetcafé) Ondertussen hadden ze een patiënte op sleeptouw: een eveneens roodharige koopzieke dame die als therapie een dag lang niets mocht kopen. Ze had het er ontzettend moeilijk mee en was maar moeilijk van het kopen af te houden. Ze wilde van iedereen op straat weten wat hij of zij gekocht had, vond alles leuk en wilde ook wel zo'n jas als die andere mevrouw.
Om vijf uur hebben we alles weer afgebroken en zijn we teruggegaan met een bijna lege pan soep en een wat lichtere weggeefkraam. Iedereen was moe, vooral de zusters en de koopzieke dame. Maar het was best een geslaagde actie en als het aan mij ligt doen we het volgend jaar weer.
| Menu | Omhoog | KOOP NIETS! | Internationale Niet-Winkeldag |