[dDH] [Menu]  Consuminderkrant 2000

Omslag

Omslag, Werkplaats voor Duurzame Ontwikkeling, is een onafhankelijke basis-organisatie, die initiatieven neemt en ondersteunt die bijdragen aan een kleurrijke, duurzame wereld.
De kernwoorden van Omslag zijn vrede, werk, cultuur, milieu, economie en solidariteit. Op die terreinen valt er veel werk te verzetten. Gelukkig zijn er al veel mensen en organisaties die daarmee bezig zijn. Omslag probeert hier zo mogelijk ondersteunend in te werken en mensen met elkaar in contact te brengen. Daarbij is Omslag ook steeds op zoek naar het 'grote verhaal', dat de verschillende activiteiten met elkaar verbindt. Omslag introduceerde in 1995 de Niet-Winkeldag in Nederland en werkt sindsdien aan de verbreding daarvan. Het tweemaandelijks blad ZOZ (tijdschrift voor doen-denkers) speelt in dat werk een sleutelrol.

Omslag,
Werkplaats voor Duurzame Ontwikkeling,
Postbus 81,
5600 AB Eindhoven.
Tel. 040-2910295.
E-mail .


Dit kunt u doen

  • Wees baas over uw eigen leven
  • Zoek geluk bij mensen, niet in spullen
  • Stuur vaker iemand een brief of kaartje
  • Kijk eens goed naar advertenties: welke geluks-illusie verkopen ze en is dat waar?


Afkicken van de koop-verslaving

Waarom kopen we van alles massaal zoveel? Worden we gelukkiger door al die spullen, of zijn we verslaafd geraakt aan kopen?

Door Marta Resink
(Omslag)

Mahatma Gandhi heeft veel wijze woorden gesproken. En hij leefde er ook naar, althans voor zover mij bekend. Een van zijn meest indringende en confronterende uitspraken vind ik: 'De aarde kan genoeg bieden voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht'. Die woorden zitten ergens in een hoekje van mijn hersens, waarschijnlijk vlak naast de plek waar mijn geweten nestelt. En van tijd tot tijd is daar een hamertje actief. Bijvoorbeeld op momenten dat ik me realiseer dat ik weer eens iets heb gekocht waarvan ik me, eenmaal thuisgekomen, afvraag waarom ik dat nou zo nodig moest kopen.

Iedereen doet 't

Ik zou me kunnen troosten met de gedachte dat vrijwel iedereen zich van tijd tot tijd 'verliest' in consumeren en dat ik me, met mijn kritische en milieubewuste levenshouding, over mezelf niet zo druk hoef te maken. Maar zo snel ben ik niet tevreden. Het is te simpel om mijn eigen gedrag te bagatelliseren en zo mijn verantwoordelijkheid te ontlopen. Als iedereen dat zou doen (want ieder kan voor zichzelf voldoende verzachtende omstandigheden aandragen), zou er volstrekt niets veranderen in ons gezamenlijke consumptiegedrag.
Feitelijk heb je als mens maar weinig nodig om te overleven. Eten, drinken, warmte en een dak boven je hoofd zijn de meest elementaire materiële levensbehoeften van elk mens, ongeacht waar je woont. Toch sterven er miljoenen mensen aan honger en gebrek, terwijl, met name in de Westerse wereld, de mensheid ten onder dreigt te gaan aan welvaartsziekten en vervuiling van het eigen nest. Worden we als mens echt zoveel gelukkiger als we ons omringen met de meest uiteenlopende spullen? Of moeten al die spullen, en telkens meer spullen, soms iets anders compenseren? Zoeken we niet simpelweg een beetje (meer) geluk?
Er zijn mensen die tot in het absurde zoeken naar (materieel) geluk. En het dus nooit zullen vinden. Het bedrijfsleven is, met gretige steun van de reclamewereld, te allen tijde bereid dat zoeken in stand te houden met een onuitputtelijk aanbod van 'geluks-illusies'. Kassa!

Techniek lost niets op

Ook het milieu heeft danig te lijden onder de gevolgen van onze consumptiedrift. De keuze voor andere, milieuvriendelijker producten all‚‚n zal die problemen niet oplossen. En wat knappe koppen ook bedenken aan technologische 'oplossingen' voor de gecreëerde milieuproblemen, het blijven lapmiddelen, die onze consumptiedrift alleen maar blijven voeden met nog betere, snellere, milieuvriendelijkere producten. Veel eenvoudiger is: minder spullen kopen en de kwaliteit van het leven weer centraal stellen, boven kwantiteit. Duurzaamheid in plaats van wegwerp. Menselijkheid in plaats van spullen.

Spullen-maatschappij

Ooit had ik een 'goeie' baan met een riant inkomen. Mijn partner ook en we leefden er goed van. Alles ging op. Aan spullen. Na acht jaar zijn we uit elkaar gegaan. We waren niet gelukkig met elkaar. Ondanks al die spullen.
Inmiddels leef ik al zo'n vijftien jaar van een minimum- inkomen. Ik kies ervoor om zelf te bepalen hoe ik mijn leven inricht en waaraan ik mijn tijd besteed. Met een dergelijke instelling gaat er een wereld van mogelijkheden open. Nooit heb ik zoveel leuke dingen gedaan, interessante mensen ontmoet, avonturen ondernomen, gelachen (en gehuild), kortom: ‚cht geleefd, als in het laatste decennium.
Omslag is daar mede uit voortgekomen. Een paar mensen begonnen, zonder een cent startkapitaal, hun idealen vorm te geven. Met enthousiasme, creativiteit, vertrouwen in onze aanpak, in elkaar en in andere mensen groeit daar iets moois uit. Daar beleven we ieder voor onszelf en met elkaar ontzettend veel plezier aan en het geeft bijzonder veel voldoening. En gezien de vele reacties op onze initiatieven, heeft het ook nog betekenis voor andere mensen.
Voor mij staat inmiddels wel vast dat geluk en mogelijkheden niets te maken hebben met geld of spullen. Je moet het in jezelf en bij andere mensen zoeken, ontwikkelen en koesteren. Een tevreden mens heeft maar weinig wensen. En daar kun je zelf veel aan doen. Je bent immers de baas over je eigen leven!

menu | top | dDH